Parterowy budynek przy ul. Środkowej 9, po kilku latach remontu, zyska niebawem pozwolenie na użytkowanie, co oznacza że już wkrótce do zabytkowego drewniaka powrócą dzieci.
Budowa ogrodzenia oraz wykonanie nawierzchni na terenie działki, to ostatnie etapy inwestycji, na której ukończenie czekają nie tylko mieszkańcy Pragi. Już wkrótce zajęcia zorganizuje tam Zespołu Ognisk Wychowawczych im. Kazimierza Lisieckiego, oddział Centrum Wspierania Rodzin – Rodzinna Warszawa.
Historyczny charakter, nowoczesna funkcja
Najbliższe otoczenie drewniaka nabrało prawdziwie nowoczesnego wymiaru, a zabytkowy budynek odzyskał urok i blask nie tracąc przy tym historycznego charakteru.
Prócz pieczołowicie odtworzonych elewacji, z zachowaniem oryginalnego szalunku na froncie i dekoracyjnego detalu wokół okien, na uwagę zasługują także wnętrza tego wyjątkowego obiektu.
We wnętrzu dominującą pozycję zajmują elementy drewniane, jak np. strop belkowy na parterze. Przyjęta przez projektanta koncepcja od początku zakładała pozostawienie nieotynkowanych fragmentów ceglanych ścian. Mury te ciekawie kontrastują ze stolarką drzwiową – odtworzoną w tradycyjnej formie i zgodnie z historycznym wzorem. Parkiety i obudowa klatki schodowej zyskały współczesną stylistykę.
Oryginalna więźba i piece
Tym, o co Biuro Stołecznego Konserwatora Zabytków długo walczyło, było zachowanie elementów oryginalnej więźby dachowej i wyeksponowanie jej w obiekcie. Udało się. Na użytkowym poddaszu widoczne są odsłonięte stare drewniane słupy, z czytelnymi oznaczeniami ciesielskimi.
Prawdziwą ozdobą pomieszczeń są niewątpliwie piece kaflowe, które po pracach konserwatorskich zostały ponownie ustawione w budynku.
Nowa drewniana brama
Na dziedziniec prowadzi nowa brama. Inwestor ze względów użytkowych nie zdecydował się na przywrócenie bramy w jej przedwojennym kształcie. Zachowano jednak ten sam materiał z jakiego powstał budynek, czyli drewno. Ażurowa struktura nowego ogrodzenia umożliwia wgląd na teren posesji, a forma i kolorystyka komponują się z szalowaniem elewacji.
Poszukiwanie równowagi pomiędzy modernizacją a konserwacją i próba spójnego połączenia starego z nowym – to zagadnienia stale obecne na wszystkich etapach tego skomplikowanego remontu. Bilans prac należy uznać w tym przypadku zdecydowanie za pozytywny.
