Wraz z wiekiem wiele osób zaczyna obserwować u siebie różne dolegliwości. Około 50 roku życia warto już poważnie zainteresować się profilaktyką zdrowia. Dzięki temu, zwiększamy prawdopodobieństwo, że różnego typu schorzenia, takie jak np. zaćma, zostaną zdiagnozowane na wczesnym etapie. Jakie są objawy zaćmy? Jak wygląda leczenie zaćmy?
Kiedy wskazana jest diagnostyka zaćmy?
Jeśli mamy problemy ze wzrokiem i zaobserwujemy, że coraz częściej zachodzi potrzeba wymiany szkieł korekcyjnych w okularach na mocniejsze, powinno to wzbudzić naszą czujność. Może to oznaczać, że coś złego dzieje się z soczewką. Zaćma jest chorobą narządu wzroku, która powoduje zmętnienie soczewki. Przedostawanie się promieni słonecznych na siatkówkę zostaje zaburzone, w efekcie ostre widzenie staje się niemożliwe. Lekceważąc objawy zaćmy ryzykujemy nawet całkowitą utratą wzroku. Pamiętajmy, że jeśli zaćma zostanie stosunkowo wcześnie zdiagnozowana możliwe jest jej całkowite wyleczenie.
Jak możemy rozpoznać zaćmę?
Zaćma może zostać rozpoznana w trakcie podstawowego badania okulistycznego. Specjalista analizuje stan soczewki, sprawdza dno oka oraz przeprowadza wywiad z pacjentem. W ten nieinwazyjny sposób możliwe jest przeprowadzenie procesu diagnostycznego.
Co powinno nas zaniepokoić? Sprawdźmy czy obserwujemy u siebie dolegliwości takie jak:
- Narastającą krótkowzroczność – stwardnienie jądra soczewki powoduje zwiększenie siły refrakcji
- Podwójne widzenie
- Rozszczepienie światła wokół jego źródeł
- Trudności z prowadzeniem samochodu nocą
- Obrazy wydają się bardziej żółte lub brązowe, rozróżnianie kolorów zaczyna sprawiać trudności
- Problemy z dobraniem odpowiednich okularów
- Przymglone widzenie
- Przeszkadzające jasne światło
- Problem z oceną odległości i poruszaniem się
Powyższe dolegliwości oznaczają, że zaćma może być w zaawansowanym stadium chorobowym.
Leczenie zaćmy
Operacja zaćmy umożliwia skuteczne leczenie tej choroby. Jedną ze stosowanych metod jest fakoemulsyfikacja. Zabieg ten jest prosty, bezbolesny, wykonywany w znieczuleniu miejscowym. Za pomocą ultradźwięków rozbijana jest zmętniała soczewka oka, a jej miejsce zajmuje nowa, sztuczna soczewka wewnątrzgałkowa. Poza samą operacją kluczowe jest również postępowanie późniejsze. To jak pacjent będzie widział finalnie zależy w dużym stopniu również od niego samego. Niezbędne jest stosowanie się do zaleceń lekarskich, w tym do konieczności aplikowania kropli pooperacyjnych. Podnoszenie ciężkich przedmiotów, schylanie się i nadmierny wysiłek fizyczny to czynności, których nie mogą wykonywać osoby w okresie rekonwalescencji.
Artykuł sponsorowany
