Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków zakończył postępowanie wszczęte w 1994 roku, wpisując historyczny układ urbanistyczny placu Teatralnego do rejestru zabytków. Granice tego założenia wyznaczają budynki takie jak Teatr Wielki, Pałac Blanka, Kamienica Dmuszewskiego oraz kamienica przy ul. Senatorskiej 27/Wierzbowej 11. W rejestrze zabytków znajdują się również założenia urbanistyczne ulic Senatorskiej, Wierzbowej i Bielańskiej.
Plac Teatralny, powstały w pierwszej połowie XIX wieku, jest jednym z najważniejszych historycznych placów śródmieścia Warszawy. Jego obecny kształt związany jest z adaptacją pałacu Jabłonowskich na ratusz oraz budową Teatru Wielkiego. Plac zyskał nowy wygląd po wzniesieniu Teatru Narodowego według projektu Antonio Corrazziego. Do 1939 roku był ważnym ośrodkiem handlowym, kulturalnym i społecznym.
Podczas II wojny światowej zabudowa wokół placu została poważnie zniszczona, a gmach teatru uszkodzony. Po wojnie odbudowano teatr według projektu Bohdana Pniewskiego i rozebrano północną pierzeję placu. Przed teatrem usytuowano pomniki Wojciecha Bogusławskiego i Stanisława Moniuszki. W miejscu Pałacu Jabłonowskich odsłonięto pomnik Bohaterów Warszawy (Nike) i przebudowano plac Teatralny.
Plac Teatralny podnosił prestiż Warszawy, nawiązując do europejskich przemian urbanistycznych. Jego dzieje odzwierciedlają zmieniające się koncepcje powojennej odbudowy miasta. Wartość artystyczna placu widoczna jest w jego regularnej, symetrycznej kompozycji, podkreślającej rangę Teatru Wielkiego.
Plac Teatralny jest częścią historycznego zespołu miasta Warszawy z Traktem Królewskim i Wilanowem, uznanym za pomnik historii. Znajduje się w strefie buforowej Historycznego Centrum Warszawy wpisanego na Listę światowego dziedzictwa UNESCO oraz na terenie osad średniowiecznych i nowożytnych z XII-XVIII wieku, wpisanych do rejestru zabytków archeologicznych.
