Tadeusz Konwicki nie żyje. Pisarz zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w wieku 88 lat – poinformowała Rzeczpospolita.pl Był jednym z najwybitniejszych pisarzy i reżyserów w powojennej Polsce. Napisał m.in. „Małą Apokalipsę” i „Czytadło”.
Urodził się 22 czerwca 1926 roku w Nowej Wilejce. Liceum ukończył na tajnych kompletach. W 1944 roku przyłączył się do Ósmej Brygady AK, zwanej Oszmiańską. W partyzantce antysowieckiej pozostał do kwietnia 1945 roku. Potem wraz z kolegami przedostał się do Polski, rozpoczął studia na polonistyce Uniwersytetu Jagiellońskiego, zaczął pisywać w „Odrodzeniu”.
W 1966 został usunięty z PZPR za podpisanie listu protestacyjnego w związku z usunięciem z partii prof. Leszka Kołakowskiego. Dwa lata później stanął w obronie studentów, protestujących przeciwko zdjęciu „Dziadów” w reżyserii Kazimierza Dejmka. Od latach 70. związany z opozycją, publikował w wydawnictwach podziemnych i emigracyjnych.
Od początku kariery pisarskiej i publicystycznej Tadeusz Konwicki angażował się także w działalność filmową. Jest autorem licznych scenariuszy i adaptacji filmowych.
W 1966 roku wraz z Jerzym Kawalerowiczem odebrał nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Cannes za scenariusz do „Faraona”. Inne znane filmy w jego reżyserii to „Salto””, na podstawie powieści Czesława Miłosza – „Dolina Issy” czy „Lawa” na podstawie „Dziadów” Adama Mickiewicza.
Konwicki został wyróżniony wieloma nagrodami i odznaczeniami. W 2002 roku uhonorowany między innymi Polską Nagrodą Filmową „Orzeł” i Nagrodą Polskiego PEN Clubu imienia Jana Parandowskiego za całokształt twórczości.
Od czasu wydania powieści „Czytadło” (1992) i sylwy „Pamflet na siebie” (1995) milczał: nie pisze nowych książek, tylko wyjątkowo zgadza się na wznawianie swej prozy, nie bierze aktywnego udziału w życiu filmowym, bardzo rzadko udziela wywiadów. Tym większym wydarzeniem było więc ukazanie się wywiadu-rzeki „Pamiętam, że było gorąco” (2001) i polskiego wznowienia „Kroniki wypadków miłosnych”, „Pół wieku czyśćca”, „Kalendarza i klepsydry” (w wersji oryginalnej, nieocenzurowanej — wyd. IV, 2005) czy „Wniebowstąpienia” (2006) — powieści wręcz legendarnej, jednej z najwybitniejszych w powojennej literaturze polskiej i powszechnej.
W 2008 roku wydawnictwo „Czytelnik” opublikowało tom „Wiatr i pył” z wyborem niepublikowanych nigdy dotąd mniejszych form prozatorskich i publicystycznych Konwickiego.
O śmierci pisarza poinformowało elektroniczne wydanie „Rzeczpospolitej”. Jak podała, Konwicki zmarł po ciężkiej chorobie w gronie najbliższej rodziny.
(Konwicki.art.pl)
