Nieśmiałość to naturalny stan, który objawia się poczuciem skrępowania i lękiem przed ludźmi. Zwykle występuje podczas rozwoju małego dziecka, które dopiero poznaje świat. Nieśmiałość postrzegana jest jako urocza, ponieważ dzieci są wówczas skromne, bezkonfliktowe i łatwo się dostosowują. Co jednak zrobić, gdy dziecko jest coraz starsze, a etap nieśmiałości nie mija?
Skąd bierze się nieśmiałość u dziecka?
Pierwsze objawy nieśmiałości można zaobserwować w wieku około 3 lat. To wtedy dziecko dołącza zwykle do grupy przedszkolnej, a wychowawcy raportują jego rozwój i pracę na zajęciach rodzicom. Co jednak sprawia, że niektóre dzieci są bardziej nieśmiałe od innych? Zaskakującym może być, jak wielką rolę w tej kwestii odgrywa genetyka, a dokładnie jeden neuroprzekaźnik – serotonina. Można powiedzieć, że nieśmiałość zależy od czynników genetycznych i środowiskowych. Na tę drugą grupę wpływ mają między innymi rodzice. Szczególnie jeśli przedstawiając dziecko, od razu przypinają mu łatkę „nieśmiałego” oraz wyręczają go w codziennych czynnościach, obniżając w nim poczucie własnej wartości i umiejętność samodzielnego działania. Nieśmiałość to także tarcza ochronna, która wytworzyła się w odpowiedzi na rozwód rodziców lub inne wydarzenie. Należy ją jednak stopniowo odkładać (https://poradnia-harmonia.pl/). W przeciwnym razie dziecko może borykać się z chorobliwą nieśmiałością do końca życia.
Skutki nieśmiałości
Nieśmiałe dziecko izoluje się od rówieśników i nie dąży do kontaktu z nimi. Zignorowanie tych sygnałów może spowodować, że w dorosłym życiu będzie się ono czerwieniło, jąkało i borykało z ogromnym stresem podczas zwykłych kontaktów społecznych, które jak wiadomo, są niezbędne do prawidłowego rozwoju. Budowane latami poczucie niskiej wartości, podkreślane odrzuceniem przez rówieśników może wywoływać poczucie osamotnienia i poważne choroby takie jak depresja czy nerwica. Wówczas konieczna będzie psychoterapia (https://poradnia-harmonia.pl/psychoterapia-warszawa/). Oto, do czego doprowadzić może ignorowana przez rodziców silna nieśmiałość dziecka.
Jak pomóc nieśmiałemu dziecku?
Jeśli od dłuższego czasu obserwujesz u swojego dziecka, że izoluje się od rówieśników, powstrzymuje od uśmiechu, unika kontaktu wzrokowego z obcymi, a jego mowa ciała jest bardzo ograniczona w niektórych sytuacjach – to czas, aby podjąć działania, które zbudują w Twoim dziecku poczucie własnej wartości. Warto skorzystać z profesjonalnego wsparcia psychologów (https://poradnia-harmonia.pl/psycholog-dzieciecy-warszawa/). Razem otworzycie dziecko na świat i innych ludzi, a już teraz przestań onieśmielać swoją pociechę, nie zawstydzaj i nie krytykuj. Rozmawiaj z nim na temat potencjalnie stresujących sytuacji, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć następnego dnia. Często go też chwal, szczególnie przy innych dzieciach.
Artykuł sponsorowany
