Neoklasycystyczna Kamienica Ordynacka powstała w 1912 roku i była jedną z największych, a jednocześnie najbardziej wytwornych kamienic warszawskich swojej epoki.
Fragment miasta pomiędzy ulicami: Ordynacką, Okólnik i Szczyglą był elegancką dzielnicą elit, gdzie obok luksusowych kamienic wznosiły się reprezentacyjne budynki użyteczności publicznej. Były to Konserwatorium Muzyczne połączone ze starym Zamkiem Ostrogskich, gmach Cyrku Braci Staniewskich z czteropiętrową widownią na 3000 widzów, a na rogu kaplica św. Wincentego a Paulo, w której odbywały się najwytworniejsze śluby w stolicy.
Projektantem Kamienicy był najprawdopodobniej Henryk J. Gay, który zaprojektował też stojącą obok Bibliotekę Ordynacji Krasińskich.
W latach 1911-12 właścicielka posesji przy ulicy Okólnik – księżna Ludwika Czartoryska sfinansowała budowę bliźniaczych budynków, oznaczonych początkowo numerami 13 i 15, a dziś odpowiednio 11 i 11A. Dwa odrębne budynki z własnymi podwórkami w formie patio i oddzielonymi wejściami były ukryte za wspólną fasadą.
W czasie II Wojny Światowej Kamienica Ordynacka przetrwała zarówno bombardowania we wrześniu 1939 roku, jak i zniszczenia podczas Powstania Warszawskiego. Stało się tak w przeciwieństwie do wielu innych otaczających ją budynków: Cyrku Braci Staniewskich, czy gmachu Konserwatorium Muzycznego.
Główne uszkodzenia polegały na zburzeniu przez bombę lotniczą narożnika południowo-wschodniego spod numeru 11, a następnie spaleniu drewnianego poddasza, zarówno od strony ulicy Okólnik i Ordynackiej. Po wojnie nie odbudowano narożnika południowo-wschodniego, a także nie odtworzono dachu mansardowego.
W 2008 roku Kamienicę (w części) nabyła firma Okólnik Sp. z o.o. Kompleksowa rewitalizacja Kamienicy rozpoczęła się w 2011 roku.
W I etapie przeprowadzono prace renowacyjne części wspólnych Kamienicy. Jest to nowoczesna adaptacja estetyki lat dwudziestych ubiegłego stulecia. Jasne ściany, białe, marmurowe schody, mosiężne detale, secesyjne drzwi windy, artdecowskie zdobienia nadproży zwieńczonych klasycystycznymi tympanonami, zachowana czarno-biała szachownica posadzki w patio.
Obecnie trwa II etap prac rewitalizacyjnych w Kamienicy Ordynackiej mających na celu adaptację poddasza na cele mieszkaniowe. Będzie to 10 luksusowych, wysokich, apartamentów z widokiem na Wisłę, które powstaną na 6. piętrze budynku. Ten etap prac zakończy się renowacją elewacji Kamienicy.
Prace polegają m.in. na:
* wymianie nowej konstrukcji i pokrycia dachu blachą tytanowo-cynkową;
* zwieńczeniu konstrukcji ścian budynku;
* wykonaniu izolacji termicznej stropodachu ;
* wykonaniu wzmocnienia konstrukcji stropu nad ostatnią kondygnacją;
* modernizacji węzła cieplnego;
* wykonaniu modernizacji systemu kanalizacyjnego w poziomie strychu;
* wykonaniu instalacji odgromowej. Dzięki pracom adaptacyjnym na poddaszu uda się m.in. przywrócić oryginalny wygląd mansardowego dachu Kamienicy. Realizowane rozwiązanie nawiązuje do historycznego wyglądu budynku.
III etap prac będzie stanowił odbudowę zburzonego podczas wojny narożnika Kamienicy Ordynackiej wraz odtworzeniem historycznej struktury z lat międzywojennych. Architektura budynku będzie nawiązywać do sąsiednich kamienic a jednocześnie będzie posiadać bardzo nowoczesną formę. Reprezentacyjna frontowa fasada zostanie wykończona szlachetnymi materiałami, będzie miała duże okna typu portfenetr i elementy dekoracyjne, takie jak np. gzymsy.
Duże okna bez wyraźnych szprosów zapewnią budynkowi lekkość i częściową transparentność. Nieregularna tektonika fasady nada jej nowoczesny charakter. Kameralny budynek będzie posiadał 7 kondygnacji, obsługiwanych przez windę. Znajdzie się w nim tylko 5 apartamentów o powierzchni ok 140 m2. Na ostatniej kondygnacji zaprojektowano apartament dwupoziomowy z obszernym tarasem. Na każdym piętrze zlokalizowano po 1 apartamencie, każdy z nich z widokiem w kierunku Skarpy Wiślanej. Na parterze znajdzie się lokal usługowy. Zaprojektowano również miejsca parkingowe w garażu podziemnym.
