Edward Dwurnik nie żyje. Znany malarz i grafik zmarł w niedzielę rano w swoim domu. Miał 75 lat.
Urodził się w 1943 roku w Radzyminie.
W latach 1963-70 studiował malarstwo, grafikę i rzeźbę na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
W 1965 roku rozpoczął niezależny od toku studiów cykl rysunków i akwarel, a od 1966 obrazów olejnych “Podróże autostopem” – charakterystyczne widoki miast z lotu ptaka (kontynuowany do dziś). Od 1970 roku powstaje kilkanaście innych cykli malarskich, między innymi w latach 1972-1978 “Sportowcy” – jedna z najwyżej cenionych obecnie serii malarskich Dwurnika, ukazująca na poły karykaturalnie, na poły komiksowo bohaterów zwykłej PRL-owskiej codzienności. Wśród kolejnych cykli obrazów powstają dwie serie poświecone tragicznym losom ludzi uwikłanych w historię: w “Drodze na Wschód” (1989-1991) Dwurnik upamiętnia ofiary stalinizmu, a w “Od Grudnia do Czerwca” (1990-1994) ofiary stanu wojennego w Polsce.
W twórczości Dwurnika można także znalezć obrazy niezaangażowane, np. cykl “Błękitne” (lata 90-te) to pozbawione horyzontu, bliskie abstakcji pejzaże morskie, a “Dwudziesty piąty” barwne abstrakcje w technice action painting. Inne serie to min. “Portret” (od lat 70-tych), “Robotnicy” (lata 80-te), “Niech żyje wojna!” (1991-1993), “Niebieskie miasta” (od 1993), “Diagonalne” (od 1996), “Wyliczanka” (od 1996).
Poza malarstwem Dwurnik uprawiał grafikę i rysunek (zarówno autonomiczne serie jak i ilustracje). Lubił projektować monumentalne kompozycje malarskie w przestrzeni publicznej. Stworzył rysunki i gwasze do filmów animowanych “Warzywniak,360 stopni” (2007r.) oraz “Oaza” (2009r.) w reżyserii Andrzeja Barańskiego. Powstalo kilka filmow dokumentalnych o tworczosci artysty, m.in: “Owoce Ziemi” (1977), “Portret z natury” (1984) i “Polska Nike” (1987) w rezyserii Andrzeja Szczygla oraz “Podroze Edwarda Dwurnika” (1995) Grazyny Banaszkiewicz. W 2011 roku powstal album ze wszystkimi reprodukcjami cyklu Sportowcy.
– Praca Lidii Matłacz-Roguskiej
