Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski podjął decyzję o wystąpieniu do radnych o zwiększenie budżetu o 180 mln zł na budowę Muzeum Sztuki Nowoczesnej, ważnej dla miasta inwestycji kulturalnej. Decyzja zapadnie podczas dzisiejszej sesji rady.
Budowa MSN to jedna z najbardziej skomplikowanych technologicznie inwestycji w Polsce
Nie ma drugiej publicznej inwestycji, która jest budowana nad dwoma tunelami metra. Takie położenie powoduje, że jeszcze większy niż standardowo nacisk został położony na zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa w otoczeniu, a w tym przypadku także pod placem budowy.
Zaproponowane przez oferentów rozwiązania zostały szczegółowo przeanalizowane przez grono ekspertów z Instytutu Badań Dróg i Mostów, uznanych architektów niezwiązanych z prowadzoną inwestycją, grono inżynierów odpowiedzialnych za projekty konstrukcji i instalacji. Wszystkie te działania miały na celu wyłonienie wykonawcy, którego oferta w maksymalnym stopniu spełni oczekiwane przez Muzeum i miasto parametry bezpieczeństwa budowy i jakości wykonania. Przeprowadzona została szczegółowa analiza rynku budowlanego w Polsce oraz tendencje na nim panujące. Wyłoniony w przetargu wykonawca wybuduje budynek MSN o całkowitej powierzchni blisko 20.000 m.kw., zaprojektowany przez nowojorską pracownię architektoniczną Thomas Phifer and Partners.
W nowym gmachu Muzeum Sztuki Nowoczesnej znajdą się sale wystawowe o powierzchni 4000 m.kw., sale edukacyjne, biblioteka, audytorium, kino, kawiarnia oraz rekonstrukcja Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia z końca lat 50.,wykorzystująca oryginalne wyposażenie tej unikalnej placówki, legendy polskiej kultury nowoczesnej. Lokalizacja nowego gmachu Muzeum była wielkim wyzwaniem dla projektantów, którzy musieli zaprojektować budynek nad stacją metra Centrum i tunelami technicznymi oraz nad ogromnym transformatorem zasilającym większą część Śródmieścia. Ze względu na tak wymagającą lokalizację udział w przetargu mogły wziąć wyłącznie firmy o dużym doświadczeniu, odpowiednim do skali tej skomplikowanej inwestycji. Kolejne inwestycje następować będą po sobie w taki sposób, aby umożliwić wzajemną bezkolizyjną realizację robót budowlanych każdej z nich. W kolejnych latach realizowane będą: cześć zachodnia kompleksu zaprojektowanego przez Thomasa Phifera z budynkiem teatru TR Warszawa o powierzchni całkowitej 15.000 m.kw., zabudowa Placu Centralnego, kanały infrastruktury technicznej, a także infrastruktura drogowa wokół budynków wraz z parkingiem podziemnym.
W marcu 2018 r. rozpoczęta została procedura wyboru generalnego wykonawcy w formule przetargu ograniczonego. Wnioski o dopuszczenie do udziału w postępowaniu złożyło pięciu wykonawców. Do składania ofert zaproszono czterech wykonawców. Termin składania ofert upłynął 10 września 2018 r. Postępowanie zostało unieważnione, gdyż nie wpłynęła żadna oferta. 17 października 2018 r. ogłoszono drugie postępowanie – w trybie przetargu nieograniczonego. 12 grudnia 2018 r. upłynął termin składania ofert. Oferty złożyło trzech wykonawców. Wszystkie przekroczyły budżet przeznaczony na realizację zadania. Według przyjętych przez Muzeum kryteriów oceny ofert, 50% wagi oferty stanowi cena. Resztę stanowiły kryteria pozacenowe, na które złożyły się m.in. zaproponowane przez wykonawcę działania związane z zapewnieniem bezpieczeństwa inwestycji w kontekście budowy nad dwoma tunelami metra czy zastosowane technologie związane z betonem architektonicznym.
Listopad 2018 r.: poznaliśmy wynik konkursu architektonicznego na koncepcję Placu Centralnego
– Praca, która będzie realizowana przez miasto, to projekt pracowni A-A Collective w składzie: Zygmunt Borawski, Srdjan Zlokapa, Martin Marker Larsen. Architekci z A-A Collective tak tłumaczą główną ideę swojego projektu: – Nie chcemy tworzyć kolejnej kamiennej pustyni. Uważamy, że koncerty, manifestacje, targi, gry miejskie, spektakle mogą być organizowane w przestrzeni, która łączy w sobie elementy parku i placu. Latem plac będzie działał jako rozległy obszar zabawy i wypoczynku. W zimie zaś jako park, którego widoki będą łagodziły mroźny krajobraz stolicy. Zapewni to dobór roślin, które nie tracą liści na zimę i są zielone przez cały rok. W atrakcyjnej przestrzeni nie może zabraknąć wody. Staw o powierzchni 140 m kw. znajdzie się przy samym wejściu na plac od strony ulicy Marszałkowskiej, blisko elewacji bocznej planowanego Muzeum Sztuki Nowoczesnej.
Wybrany projekt uległ rozwinięciu, ale główna idea pozostała ta sama: niesymetryczny układ chodników i zieleni stanowi „fantomową” mapę po nieistniejącym mieście. Nawierzchnie z bruku przypominają układ dawnych ulic. Trawniki są obrysem po przedwojennych kamienicach. Domy zostały zniszczone w czasie II wojny światowej, a ich relikty zburzone i usunięte, by zrobić miejsce pod budowę Pałacu Kultury i Nauki. Warstwa posadzki, odwzorowująca układ parceli z 1825 roku, zostanie wykonana z kostek białego granitu. Przedwojenny układ dróg i dziedzińców w tym miejscu (z 1939 roku) przypomną pasy i pola ułożone z kostki kamiennej.
Kamienna trybuna honorowa zostanie rozebrana na czas realizacji całego projektu. Trzeba bowiem przesunąć schody o 20 metrów w stronę PKiN, z powodu zmiany „topografii placu”. Po wypiaskowaniu trybuna będzie złożona ponownie. Każdy plac musi mieć pierzeje. Pierwszą wytworzą Muzeum Sztuki Nowoczesnej i TR Warszawa, druga znajdzie się na wprost tych gmachów. Stanie tam tymczasowy pawilon o konstrukcji ze stali, z falującym dachem z tworzywa PCV, który ma się rozpościerać między dwoma trzonami schodów do garażu podziemnego pod placem. Tymczasowym rozwiązaniem będzie też zagajnik drzew szkółkowych. Zajmie południowo-wschodnią część placu. Drzewa zostaną posadzone płytko w gruncie i w taki sposób, by dało się je w przyszłości przenieść w docelowe miejsca. W przestrzeni zielonego Placu Centralnego znajdzie się ponad 40 ławek, których forma jest inspirowana modelem z czasów PRL-u. Staną też pojedyncze krzesła, kwadratowe ławy wieloosobowe oraz półokrągłe siedziska okalające drzewa.
